Διαβήτης τύπου 2: τι πρέπει να γνωρίζουν οι ασθενείς

Ο διαβήτης τύπου 2 (ΣΔ2) χαρακτηρίζει το 90% του πληθυσμού του διαβήτη και συνήθως έχει ως πηγή την αντίσταση στην ινσουλίνη σε συνδυασμό με μια «σχετική» ανεπάρκεια ινσουλίνης, με αποτέλεσμα αυξημένα επίπεδα γλυκόζης. Επίπεδο γλυκόζης μεγαλύτερο των 126 mg είναι διαγνωστικό για διαβήτη. Μια ζωή με διαβήτη παρουσιάζει προκλήσεις και μια από τις πιο σημαντικές ανησυχίες είναι ο αυξημένος κίνδυνος καρδιαγγειακών παθήσεων και σχετικών επιπλοκών. Οι ασθενείς με διαβήτη αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο καταστάσεων όπως η στεφανιαία νόσος, το έμφραγμα του μυοκαρδίου, η συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια, η κολπική μαρμαρυγή, τα εγκεφαλοαγγειακά ατυχήματα και η περιφερική αγγειακή νόσος.

Επιπλέον, ο ίδιος ο διαβήτης είναι ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη χρόνιας νεφρικής νόσου, που περιπλέκει περαιτέρω τον ιστό των ανησυχιών για την υγεία. Έτσι λοιπόν, υπό το φως αυτών των αλληλένδετων κινδύνων, μια αλλαγή στη θεραπεία του διαβήτη είναι επιτακτική, δίνοντας έμφαση στην πρόληψη και τη διαχείριση των καρδιαγγειακών εκδηλώσεων για την προστασία τόσο της καρδιάς όσο και των νεφρών. Πολυάριθμες μελέτες έχουν υπογραμμίσει την περίπλοκη σχέση μεταξύ διαβήτη και καρδιαγγειακών παθήσεων. Τα άτομα με ΣΔ2 διατρέχουν έως τέσσερις φορές υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν καρδιαγγειακή νόσο κατά τη διάρκεια της ζωής τους.

Πρόληψη και Διαχείριση

Υπό το φως αυτού του περίπλοκου πλέγματος κινδύνων, μια θεμελιώδης αλλαγή στην προσέγγιση για τη διαχείριση του διαβήτη είναι ζωτικής σημασίας. Αντί, λοιπόν, να στοχεύουμε απλώς τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, πρέπει να υιοθετήσουμε μια ολοκληρωμένη στρατηγική που δίνει προτεραιότητα στην πρόληψη και τη διαχείριση των καρδιαγγειακών εκδηλώσεων.

Μια αποτελεσματική στρατηγική ξεκινά με αλλαγές στον τρόπο ζωής. Η τακτική σωματική δραστηριότητα, η διακοπή του καπνίσματος και μια υγιεινή διατροφή επηρεάζουν σημαντικά τους παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου. Σε μια πρόσφατη μελέτη, 5.145 ασθενείς με ΣΔ2 υποβλήθηκαν σε παρέμβαση στον τρόπο ζωής με διατροφική συμβουλευτική και άσκηση. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα κατά μέσο όρο απώλεια βάρους 8,6%, συνδυαστικά με μείωση της αρτηριακής πίεσης κατά τον πρώτο χρόνο. Μετά από 10 χρόνια, το αποτέλεσμα της παρέμβασης είχε εξασθενήσει σε μείωση της χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας. Περαιτέρω ανάλυση αποκάλυψε ότι οι ασθενείς που είχαν χάσει περισσότερο από το 10% του βάρους τους σε 1 έτος, είχαν 21% μειωμένο κίνδυνο θνησιμότητας. Σε ασθενείς με παχυσαρκία και ΣΔ2, η μείωση του βάρους κατά 5% βελτίωσε τον έλεγχο της γλυκόζης, τα επίπεδα λιπιδίων και την αρτηριακή πίεση.

Γενικά, οι ασθενείς με ΣΔ2 θα πρέπει να ακολουθούν διατροφικές συστάσεις που μειώνουν το σωματικό βάρος και βελτιώνουν τα αποτελέσματα. Επιπλέον, ένα μεσογειακό μοτίβο διατροφής βελτιώνει τον έλεγχο της γλυκόζης, των λιπιδίων και της αρτηριακής πίεσης. Η μέτρια έως έντονη σωματική δραστηριότητα έχει ευνοϊκές επιδράσεις στον έλεγχο της γλυκόζης και στους παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου σε ασθενείς με ΣΔ2. Σε σύγκριση με την καθιστική ζωή, το υψηλό επίπεδο σωματικής δραστηριότητας οδηγεί σε 40% μείωση της θνησιμότητας από όλες τις αιτίες. Φυσικά, η διακοπή του καπνίσματος είναι μια σημαντική παρέμβαση στον τρόπο ζωής σε ασθενείς με ΣΔ2, ιδιαίτερα αν έχουν προϋπάρχουσα καρδιαγγειακή νόσο.

Τακτική παρακολούθηση και έγκαιρη παρέμβαση

Συνοψίζοντας, η τακτική παρακολούθηση της καρδιαγγειακής και νεφρικής υγείας είναι πρωταρχικής σημασίας για τη φροντίδα των ατόμων με διαβήτη. Επίσης, οι τακτικοί έλεγχοι για την αρτηριακή πίεση, τα επίπεδα χοληστερόλης και τη νεφρική λειτουργία ανιχνεύουν πρώιμα σημάδια επιπλοκών. Η στόχευση του σακχάρου, της αρτηριακής πίεσης και των λιπιδίων μπορεί να μειώσει τη θνησιμότητα και τη νεφρική νόσο τελικού σταδίου κατά 60%. Οι ασθενείς με ΣΔ2 διατρέχουν υψηλό κίνδυνο και ο στόχος τους για την LDL χοληστερόλη θα πρέπει να είναι μικρότερος των 55 mg. Από την άλλη πλευρά, σε ασθενείς με ΣΔ2 υψηλού κινδύνου, ο στόχος αυτός είναι μικρότερος των 70 mg.